دبیرخانه بیست‌ودومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر، اعضای هیأت داوران بازبین بخش صحنه‌ای این جشنواره را اعلام کرد.
به گزارش رسیده، آرش دادگر، فریبا متخصص و علی اوسیوند به عنوان هیأت داوران بازبین بخش صحنه‌ای این رویداد معرفی شدند.
آرش دادگر متولد سال ۱۳۵۲ در شهر شیراز، مدرس، بازیگر، کارگردان تئاتر و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس است. او در مقام کارگردان تاکنون نمایش‌های متعددی چون «آژاکس»، «مکبث»، «کالون و قیام کاستلیون»، «صبحانه برای ایکاروس»، «شاه لیر»، «هملت»، «بازگشت افتخارآمیز مردان جنگ» و… را روی صحنه برده است و علاوه بر کارگردانی و بازیگری، سابقه تدریس تئاتر در دانشکده‌های مختلفی چون هنر و معماری را دارد. او عضو هیأت مدیره خانه تئاتر است و این روزها به مدیریت سالن عباس جوانمرد منصوب شده است.
فریبا متخصص متولد سال ۱۳۴۰ در بروجرد است. او از بازیگران و هنرمندان باسابقه تئاتر، تلویزیون، رادیو، سینما و عرصه دوبله است. او برای بازی در نمایش‌های «طپانچه خانم» و «هیچ کس نبود بیدارمان کند» برنده تندیس بهترین بازیگر زن سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر شد. فریبا متخصص فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۶۰ با تئاتر آغاز کرد. او در سال‌های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۸ به ترتیب به تلویزیون و رادیو و در سال ۱۳۷۰ به عرصه سینما راه یافت. «سایه تنهایی»، «به کجا چنین شتابان»، «بوی غریب پاییز»، «سیب سرخ حوا»، «روزی که خواستگار آمد»، «ماه پیشونی»، «شنگول و منگول»، «سایه تنهایی»، «باغ گیلاس»، «تولدی دیگر»، «آوای فاخته»، «زمانه»، «ملکوت»، «ایران برگر» و سریال شبکه نمایش خانگی «شهرزاد» از جمله کارهای مهم کارنامه بازیگری متخصص هستند. او تاکنون چندین جایزه داخلی و بین‌المللی را در حوزه نمایش‌های رادیویی دریافت کرده است.
علی (رضا) اوسیوند متولد سال ۱۳۳۶ در مسجد سلیمان است. او از هنرمندان قدیمی تئاتر، تلویزیون، سینما و دوبله و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد کارگردانی و بازیگری از دانشگاه تربیت مدرس است. اوسیوند در آثاری چون «پناهنده»، «تعقیب»، «مردی از جنس بلور»، «هفت سنگ»، «سهراب»، «آوارگان عشق»، «میهمان مرو»، «همسایه‌ها»، «شیخ مفید»، «پهلوانان نمی‌میرند»، «میهمانی از بهشت»، «گروه هفت»، «اخراجی‌ها»، «زیرآسمان شهر»، «خط قرمز» و… به ایفای نقش پرداخته است.
طبق زمان‌بندی اعلام شده از سوی دبیرخانه جشنواره، بازبینی آثار بخش مسابقه صحنه از روز جمعه ۱۵ شهریور به صورت حضوری در استان‌ها و تهران آغاز می‌شود. بازبینی نمایش‌های شهر تهران در سالن‌های مهر و ماه حوزه هنری انجام خواهد شد.
بیست‌ودومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر در بخش‌های مسابقه نمایش‌های صحنه، مسابقه نمایش‌های کوتاه، مسابقه نمایشنامه‌نویسی و نمایش‌های محیطی و میدانی، از ۱۵ تا ۱۹ آبان‌ماه۱۳۹۸ در منطقه آزاد اروند به دبیری حمیدرضا آذرنگ برگزار خواهد شد.
کانون کارگردانان خانه تئاتر با انتشار بیانیه‌ای خطاب به دولت و مجلس شورای اسلامی نوشت: آیا زمان آن فرا نرسیده که بی‌مهری به تئاتر را پایان دهید!
به گزارش رسیده، کانون کارگردانان خانه تئاتر در آغاز طراحی، برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی بودجه سال ۱۳۹۹ خطاب به دولت و مجلس شورای اسلامی بیانیه‌ای منتشر کرد.
در متن این بیانیه آمده است:«آیا زمان آن فرا نرسیده که بی‌مهری به تئاتر را پایان دهید! پس بالاخره چه زمانی قرار است بی‌توجهی به تئاتر پایان یابد؟
لبخندها و شعارهای پشت تریبون‌ها را باور کنیم یا بی‌توجهی و عملکردها نسبت به فرهنگ و هنر را؟
یک‌جانبه‌نگر و غیرمنصف نیستیم و نمی‌گوییم هرگز فرازی نبوده یا حسن‌نیت و تلاشی اما نتایج و برآیندهای حمایت از تئاتر، مطلقاً نا امیدکننده و یأس‌آور است!
حتی با گذشت چندین دهه، ارائه یک آمار و اطلاعات درست از وضعیت تئاتر تحقق نیافته تا مبنایی علمی و قابل‌استناد، برای هر گفتگو و مفاهمه باشد و سنگ محکی برای تشخیص عملکرد و نتایج حاصل از آن.
چرا نباید مثل بسیاری امور دیگر، که به‌درستی و دقت، آمار و اطلاعاتی دقیق در مورد آنها وجود دارد، در مورد تئاتر به آمار دسترسی وجود داشته باشد؟! چند سالن تئاتر داریم؟ چند صندلی؟ چند عنوان تئاتر در سال اجرا می‌شود؟ چند اجرا؟ چند ساعت تولید؟ چند هنرمند؟ چه تعداد تماشاگر؟ چه میزان بهره‌وری؟ چه میزان حمایت؟ چند دانشجو و چند فارغ‌التحصیل؟ چه میزان گسترش بازار کار و تولید؟ چه میزان اشتغال‌زایی؟ چه میزان گردش مالی؟ چه میزان بودجه و امکانات دولتی و عمومی و خصوصی؟ چند کتاب و پژوهش و مقاله؟ و …
بالاخره بودجه دولتی تئاتر چقدر است؟ در چه نسبتی و در تطابق با چه داده‌هایی تعیین می‌شود؟ چه سرانه‌ای دارد؟ بابت هر شهروند؟ هر تماشاگر؟ هر تولید و اجرا؟ هر گروه و هنرمند؟ هر ساعت تولید فرهنگی؟ تئاتر چقدر در سبد فرهنگی خانوار، مورد حمایت قرار می‌گیرد؟
حالا گذشته از عدم‌وجود مبانی علمی و درست در تعیین میزان بودجه، افزایش آن در نسبت با دیگر موضوعات، در تمام این سال‌ها چقدر بوده است؟ یا افزایش آن در نسبت با تورم سالیانه؟ آیا هرگز چنین موضوعاتی بررسی کارشناسانه شده است؟!
آیا هرگز بخش‌های اصلی متولی تئاتر، اهمیت و ضرورت و کارکردهای امروزین تئاتر در جوامع پیشرفته را مورد بررسی و توجه قرار داده‌اند؟ علاوه بر درک و دریافتی شخصی و عمیق از ماهیت این هنر و اهمیت و ضرورت و نقش کاربردی آن در مناسبات نوین بشری و اجتماعی، تلاشی برای شناساندن ابعاد پیچیده و متعدد آن به دیگر مسئولان و تصمیم‌گیرندگان، در خود دولت و دیگر قوا و نهادهای حاکمیتی، انجام گرفته است؟
آیا می‌دانید تنها در ظاهر، ارقام بودجه تئاتر را هر سال اندکی افزایش می‌دهید اما در حقیقت به شکلی مستمر، بودجه و اعتبارات تئاتر کاهش پیدا کرده است؟
آیا می‌دانید هیچ نسبت منطقی مابین بودجه تئاتر و واقعیت و قابلیت‌های فعالیت‌های تئاتری وجود ندارد؟
آیا می‌دانید همان بودجه اندک هم در گذر از پیچ و خم‌های بروکراتیک، به تئاتر نمی‌رسد؟
آیا می‌دانید مابین بودجه مصوب مجلس و بودجه ابلاغی وزارت‌خانه، تفاوتی فاحش وجود دارد؟
آیا می‌دانید مابین همان بودجه ابلاغی، با بودجه تخصیص داده‌شده، تفاوتی عمده وجود دارد؟
آیا می‌دانید تمام بودجه تخصیصی، مستقیماً به بخش‌های تأثیرگذار و تولید تئاتر نمی‌رسد؟
آیا می‌دانید آمار و اطلاعاتی شفاف در مورد چگونگی هزینه همین بودجه منتشر نمی‌شود؟
آیا می‌دانید ماهیت تصمیم‌گیری در مورد نحوه هزینه بودجه نامشخص است؟
آیا می‌دانید بخش‌هایی از همان بودجه مختصر هم در فرآیندهای اداری کسر می‌شود؟
آیا می‌دانید بودجه حمایت از تئاتر در کشور چقدر بوده و در قیاس با بسیاری از سرفصل‌های بودجه‌ای، چه درصد و نسبتی دارد؟!
کی قرار است به این فضاحت و تحقیر و بی‌توجهی و دهن‌کجی پایان داده شود؟!
شاید تصور شود تنها متضرر، جامعه تئاتر است که نمی‌تواند از توانایی‌ها و ظرفیت‌هایش استفاده و نقش مناسب اجتماعی خود را ایفا کند.
گاهی فراموش می‌کنیم ماهیت تولید اثر در تئاتر متفاوت و مخاطبان این هنر دیرپا، از گروه‌های مرجع اجتماعی هستند و تأثیر آنان بر جامعه، تأثیری تصاعدی و ژرف است. به همین دلیل نقش اثبات‌شده و غیر قابل‌انکار تئاتر در توسعه اجتماعی، نادیده گرفته می‌شود و بابت این بی‌توجهی مفرط، احساس حقی وجود دارد.
نمی‌شود با ندانم‌کاری و فرو بستن چشم و حتی فریب، واقعیت را دیگرگونه جلوه داد.
نگاهی به آمارهای فرهنگی و اجتماعی، بیش از همه، نقش و مسئولیت کسانی را که به فرهنگ، هنر و تئاتر بی‌توجه بوده‌اند، عیان می‌کند و استمرار سیر صعودی نا امیدی و ناهنجاری‌های اجتماعی، نگاه فرافکنانه مسئولین فرهنگی را به عینه، به نمایش می‌گذارد.
خانم‌ها و آقایان! تئاتر همواره امیدبخش است و قصد آن نیست که با برشمردن مصادیق ناهنجاری‌ها، هیچ امیدی به یأس مبدل شود. اما جز اشاره، چاره‌ای هم برای یادآوری و اثبات خطاها و اشتباهات گذشته، در توزیع و تنطیم بودجه‌ها وجود ندارد. آمار بزهکاری، جرم، جنایت، تجاوز، سرقت و زورگیری؟ آمار پرونده‌های قضایی و تعداد زندانیان؟ آمار اعتیاد، ازدواج، طلاق، زنان مطلقه و سرپرست خانوار؟ آمار خشونتهای فردی و اجتماعی، عصبانیت، یأس، نا امیدی، افسردگی و مشکلات روحی و روانی؟ آمار فقر، تفاوت‌های طبقاتی، رضایت، مشارکت، شادی و نشاط، مهاجرت و خروج سرمایه‌های انسانی و مالی؟ آمار توجه به کودکان، سالمندان، زنان و اقشار آسیب‌پذیر؟ آمار دروغ، ریا، کلاهبرداری، رشوه، اختلاس، رانت‌خواری، تبعیض، باندبازی، اعمال زور و اجحاف؟ آمار مصرف و توجه به وضعیت منابع آبی، جنگل و محیط زیست؟ و ده‌ها آمار و شاخص مؤثر دیگر!
اگر گمان می‌شود هنر تئاتر کوچک‌ترین تأثیری در تغییر موازنه اکنون مغلوبه و یک‌طرفه این آمارها ندارد، با ایمان و اطمینان می‌گوییم که خطاست، خطایی که برای ارتکاب آن نمی‌توان عذر ندانستن و ناآگاهی آورد، زیرا این تأثیری اثبات‌شده در تمامی جوامع پیشرفته و در حال توسعه، اکنون و در طول تاریخ است.
بیاییم و یک بار هم که شده در تصور خود در مورد تعریف واژه فرهنگ و کار فرهنگی بازنگری کنیم.
ما پی‌گیر درخواست‌هایمان در این بیانیه که حمایت از تئاتر، شفافیت، ایجاد امکان نظارت و توقع بدیهی پاسخ‌گویی است، خواهیم بود.
تردید نکنید و ایمان داشته باشید که تئاتر در صورت آن‌که بتواند نقش و جایگاه متناسبش را باز بیاید، به‌مراتب بیش از بودجه‌ها و امکاناتی که به آن اختصاص می‌دهید، در هزینه‌های اجتناب‌ناپذیر کل جامعه، صرفه‌جویانه و نتیجه‌بخش بوده و در خدمت توسعه کشور و جامعه خواهد بود.»
نمایش «چشم مرکب» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی کمال جعفری به زودی در تماشاخانه سپند روی صحنه می‌رود.
به گزارش رسیده، نمایش «چشم مرکب» که از اثر برگزیده جشنواره دانشجویی و مردمی «تئاتر ثمر» است با نویسندگی، طراحی و کارگردانی کمال جعفری به زودی در تماشاخانه سپند روی صحنه می‌رود.
سامان سالاری، حامد ناوشکی و تیما تقی‌زاده بازیگران این اثر نمایشی هستند که یک اثر روانشناختی – تخیلی است و شخصیت‌های آن کاملا ایرانی و فضای شکل‌گیری اتفاقات در ایران است.
نمایشنامه «چشم مرکب» که نگارش آن طی ۶ ماه انجام شده، ۶ بار مورد بازنویسی قرار گرفته است.
گرافیست این اثر نمایشی مهدی دوایی است.
قصیده گلمکانی، به عنوان یکی از مشاوران «جشنواره روایت نو» فیلم مستند و موسیقی ایرانی را به تایوان برد.
به گزارش رسیده، این جشنواره که در اکتبر هر سال برگزار می‌شود، برنامه‌ای ویژه را در تابستان امسال اجرا کرد که عنوان غیرمنتظره آن «روراستی زنانه» بود. دو مستند موفق «سونیتا» ساخته رخساره قائم‌مقامی و همچنین «آواز بی‌سرزمین» ساخته آیت نجفی نمایش داده شد که با اجرای موسیقی زنده توسط هنرمندان ایرانی سارا نجفی و علی کاظمیان و گفتگویی تلفیقی و موسیقایی با گیتاریست تایوانی «میسا ون» و نوازنده ویولون سل تایلندی «یوی» همراه شد.
در معرفی این برنامه نوشته شده: «گفتگوهای زنانه و از نسل به نسل باعث شده داستان‌هایی در دوران و طی قرن‌ها جریان داشته باشند. در این برنامه ویژه از «جشنواره روایت نو» مستندهایی از کشورهای مختلف و با زمینه‌های اجتماعی متفاوت نمایش داده شد که تمام آثار نگاهی نو به زنان در جهان داشت که چگونه در اجتماع در راه رشد خود و اطراف‌شان تلاش می‌کنند.»
این برنامه روز دوم شهریور با استقبال مخاطبان در تایپه برگزار شد.
کیهان حضور عادل فردوسی‌پور به عنوان یکی از مهمانان و جایزه دهندگان جشن سینمای ایران را برنتافت.
کیهان نوشت: جشن خانه سینما باز هم با حواشی سیاسی همراه شد!
ازجمله این حواشی، حمایت یک فیلمساز از یک عکاس هتاک و محکوم بود. همچنین بازیگر دیگری، در اظهارنظری غیرکارشناسانه گفت: «آرزو می‌کنم هیچ فعال مدنی در زندان نباشد! آرزو می‌کنم با دنیا به تعامل برسیم تا مردم ما در امنیت باشند، امنیت اقتصادی!» درحالی که هیچ‌کس در ایران به‌خاطر فعالیت مدنی بازداشت نشده و احتمالاً منظور ایشان، اخلال‌گران در نظم و امنیت کشور هستند.
هچنین در این مراسم، از یک مجری پرحاشیه که چندی‌قبل به دلیل تخلفات متعدد در برنامه‌سازی از رسانه ملی کنار گذاشته شد، دعوت شد تا روی صحنه رفته و جایزه یکی از برگزیده‌ها را بدهد.
فاطمه معتمد آریا نیز به‌رغم هدایای متعددی که از جوایز حاکمیتی گرفته، ازجمله بزرگداشت در دو جشنواره فیلم و تئاتر فجر اما باز هم در جشن خانه سینما گفت: ای‌کاش مردم در صلح و آرامش باشند تا زمانی نرسد که کسی به‌خاطر تحریم‌ها نتواند کاری را که می‌خواهد بکند! در این مراسم سیاسی همچنین به خواننده حامی بهائیت ادای احترام شد.